#1 Narodziny

Terytorium opromienione przez Słońce,nazywane jest Lwią Ziemią.Rządzi nią mądry i sprawiedliwy król Mohatu,wraz ze swoją piękną żoną Asali.Królowa od dłuższego czasu źle się czuła.Okazało się że jest w ciąży.Władcy bardzo się cieszyli z tej wiadomości.


 Pewnego pięknego poranka.Asali leżała w jaskini.Niedługo miało przyjść na świat jej lwiątko.Trochę się bała,ale nie mogła się też doczekać.W jednej chwili złapała się za brzuch i zaczęła krzyczeć.Jedna z lwic,pobiegła po szamana i króla.
Królowa zaczęła rodzić.Szaman tych ziem,Babu.Pomógł lwicy w urodzeniu lwiątka.Mohatu przez ten cały czas chodził niespokojnie w kółko,przed jaskinią.Kiedy Babu go zawołał,wbiegł od razu do środka.Zobaczył tam swoją żonę.Leżała wykończona,a w jej łapach było lwiątko.Podszedł bliżej i zaczął się przyglądać brązowej lwice.Miała brązowe oczka,nosek lwioziemca i piękne futerko.Mała się do niego uśmiechnęła,odwzajemnił uśmiech.
-Jak ją nazwiemy?-zapytała Asali
-Może Uru?
-Piękne imię...moja mała Uru
-Babu powiedział że za trzy dni jej prezentacja
-Cudownie
Mała lwiczka pisnęła.Była taka słotka.Mohatu wziął ją w łapy.Właśnie w tedy usłyszał za sobą krzyk,który obudził dopiero co śpiącą Uru.
-Mam siostrę!!! siostrę!!!-krzyczał z radości,starszy syn królewskiej pary,Chaka.
-Ciszej synu...Uru próbuję zasnąć.
-Uru? ładne imię
-Teraz jesteś starszym bratem,-powiedziała Asali
-I przyszłym królem,-zaczął się chwalić,-jestem najmądrzejszy,najszybszy,najprzystojniejszy i jeszcze....
-Najskromniejszy,-zaśmiała się Asali,a za nią Mohatu.Nawet mała Uru się zaśmiała.
-Ha ha ha...bardzo śmieszne!
                                                            *
Zwierzęta zebrały się pod lwią skałą. Zebry, słonie, antylopy i wszyscy inni, by powitać nową księżniczkę  Lwiej Ziemi.Babu wziął małą w swoje pawianie łapy,wspiął się na sam szczyt lwiej skały.Podniósł Uru do góry,tak by wszyscy mogli zobaczyć małą księżniczkę.Zwierzęta wiwatowały,kłaniały się.W powietrzu zaczęły latać liście.Mohatu zobaczył w niebie,postać swojego ojca.Patrzył na małą i się uśmiechał.
Uru wierciła się w ramionach szamana,ruszała swoimi małymi łapkami.
Kiedy szaman skończył.Namaścił małą sokiem z owocu i oddał rodzicom.Bardzo szczęśliwy wrócił do swojego baobabu.Natomiast mała Uru,poszła spać.
                                                                   *
Babu narysował na skale jaskini Uru.Obok niej narysował innego lewka.Szepnął przy rysunku Uru:
-Piękna księżniczko,w przyszłości dokonasz czegoś wielkiego.Na razie żyj i baw się.
Kilka liści ob krążyło Babu.Lekki wiaterek poczochrał jego futro.Uśmiech pojawił się na jego twarzy,po czym zniknął w koronach swego baobabu.