#35 Kłopotliwa susza

Uru wybiegła z jaskini.Ciche kroki nawet nie zadudniły o ziemię,kiedy lwica z gracją wspinała się na szczyt Lwiej Skały.
Usiadła ,wpatrzona w horyzont.Ogon położyła na łapach.Uru wzięła głęboki wdech i wydech, ciesząc się z kolejnego udanego poranka.
Lwica zmrużyła lekko oczy,kiedy słońce coraz bardziej wchodziło na najwyższy punkt na niebie.
Za chwile będzie musiała wzbudzić stado.
Zauważyła Ahadi'ego, który właśnie wrócił z porannego obchodu terytorium.Lew przywitał ją skinieniem głowy,nim przysiadł obok niej.Pocałował lwicę w czoło.
-Na co patrzysz?
-Na Lwią Ziemię.Jest naprawdę piękna,-brązowa lwica znów przeniosła wzrok na horyzont, w jej oczach mignęło coś,-Tylko robi się strasznie gorąco.Chyba nadeszła pora sucha.

*

Uru miała rację -na nieszczęście.

Słońce mocno grzało i ani myślało dopuścić deszcz, by rośliny poczuły chodź odrobinę wody.Na niebie nie było często żadnych chmur.

Chodź nocami robiło się chłodniej, to i tak można było powiedzieć ,że Lwia Ziemia przypominała trochę pustynię.

Wiatr ,jeśli wiał ,to suchy i nieprzyjemny.

 

Uru zaniepokoiło ,kiedy rośliny zaczęły się kurczyć ,a niektóre zwiędły. Brązowa teraz częściej wychodziła na obchód,żeby oglądać ,co dzieję się z Lwią Ziemią.

 

Zwierzęta nie sprawiały większych problemów, do czasu, aż po upływie dwóch tygodni od początku Pory Suchej ,woda zaczęła maleć, niknąć ,aż w końcu zostały niespełna dwa zbiorniki z wodą na całej Lwiej Ziemi .Drugi jednak też miał wkrótce zniknąć.

 

Zwierzęta sawanny, od tego czasu, potrafiły bić się i kłócić o chociażby małą krople.Gryzły się do krwi, lub obrażały w okropnych słowach. Harmonia zaczęła  prysnąć.

 

Uru z niepokojem wypatrywała każdego nowego dnia.

Znów musiała zmrużyć oczy ,kiedy słońce puściło promienie na jej jasne czerwone oczy. Lwica potrząsnęła głową z niezadowoleniem.

 

-Taka,-zawołała 

Niemal od razu młodszy brązowy książę, pojawił się u jej boku.Polizała syna za uchem.

-Weź swoją Lwią Straż i nadzorujcie dzisiejszy dzień.Postarajcie się zapanować nad kłótniami,tylko pamiętaj,żeby nie zbliżać się do bawołów.Kiedy jest gorąco,są jeszcze bardziej agresywne.

-Dobrze ,matko.Możesz mi zaufać,-Taka wyprostował się .

 

Prędko zbieg z Lwiej Skały, wołając : Lwia Straż służyć ma..

Z jaskini koło Lwiej Skały, dobrze ukrytej ,wybiegła czwórka lwów,wołając: ..puki Lwia Ziemia będzie trwać.

 

Uru spoglądała chwile za nimi .Odwróciła się ,by spojrzeć ,kto został w lwiej jaskini. Kilka lwic,które akurat nie poszły na polowanie obiadowe,oraz lwie nastolatki.Wypatrzyła również wzrokiem Mufasę .

Westchnęła z ulgą, przywołując do siebie syna.

Mufasa ,podobnie jak brat,podszedł do niej od razu.Bardzo szanował swoją mamę.
Uru polizała złotego za uchem.

-Jesteś mi dzisiaj potrzebny.

-Co mam robić?

-Pora sucha jest nie do zniesienia.Mój ojciec opowiadał,jak było za jego czasów i to w ogóle tego nie przypomina.-przeszła do sedna,-Mógłbyś ruszyć z ojcem na obchód wzdłuż granicy? Proszę.

-Dla ciebie zawsze,-skinął głową Mufasa,-gdzie ojciec?

- Nie długo przyjdzie.Poczekaj na niego w jaskini.

Mufasa odwrócił się ,wbiegł do jaskini, od razu podchodząc do Sarafiny i Sarabi.Zaczął z nimi rozmawiać.

Uru uśmiechnęła się.Pamiętała ,jak sama była w jego wieku.Teraz wszystko szybciej leciało i wydawało się trudniejsze.

*

Ahadi wybrał się na spacer..chodź można było powiedzieć ,że patrol.

Był akurat świadkiem,jak Lwia Straż jego młodszego syna łagodzi konflikt dwóch krokodyli ,oraz późniejszy stada antylop i zebr.

 

Ahadi nie zapomniał jednak,że to on jest królem.

Jego czujny wzrok zauważył,że słoń i nosorożec ,mierzą się nieprzyjaznym wzrokiem.Złoty od razu skierował się w ich stronę powolnym krokiem.

-Twierdzisz,że to ty potrzebujesz tej wody? Nonsens!-krzyknął Słoń,-Jestem większy,potrzebuje jej bardziej.

-To jest najlepszy zbiornik! Nie zamierzam stąd odejść! Zmuś mnie!

-Przestać oboje,- Ahadi zbliżył się ,warcząc.

Zwierzęta już nie przypominały tych jak dawniej,były chudsze,ale również pozostały silne.Musiał być ostrożny.

Słoń i Nosorożec ,zmierzyli króla nieprzyjaznym spojrzeniem ,ale lekko pochylili czoła.

-Przegonisz go?-spytał Słoń

-Nie zamierzam i ty też tego nie  zrobisz,-syknął lew,-Podczas suszy wszyscy muszą się zjednoczyć,żeby przetrwać.

-Żeby przetrwać..-zaczęła gepardzica ,w dziwne cętki ,-To powinno się działać wbrew Kręgowi Życia.

-Takie pomówienia powtarzaj sobie na Złej Ziemi,-warknął Ahadi,że gepardzica z oburzeniem odeszła,ale i strachem.

Ahadi znów zwrócił się do Słonia i Nosorożca.

-Starczy dla was obojgu.Jeśli jednak się już napiliście,odejdźcie.

Zwierzęta spojrzały na siebie.Posłuchały i każdy odszedł w swoją stronę.

Ahadi westchnął z ulgą.

Spojrzał przed siebie.

Kolejne zwierzęta :Gepard i guziec :szykowali się do bójki .

Król westchnął gorzko.Zapowiadał się męczący dzień.

*

Uru weszła powoli do jaskini,żeby przyjrzeć się złapanej zwierzynie przez lwice polujące.Zawsze polwoały dobrze,by stado było syte.Zdziwiła się więc,kiedy dostrzegła chudą antylopę,niemal same kości i dwie zebry,gdzie tylko jedna była jak za świetności Lwiej Ziemi.

Uru wybałuszyła oczy.

-Tylko tyle złapałyście?

-Starałyśmy się ,królowo.-lwica imieniem Sarah ,pochyliła głowę z szacunkiem.

-Zwierzyna zrobiła się teraz czujniejsza,chudsza.Na domiar złego jest gorąco,-wysapała lwica Binti

-Gorzej jednak z tym,że drugi wodopój jest mniejszy i pewnie zaraz wyschnie.Mamy mieć tylko jeden na całe tygodnie pory suchej?-spytała przerażona lwica Uzuri

Uru musiała przyznać im racje.

Postanowiła więc,że dzisiaj nie będzie jadła,byle by jej stado się najadło.Ono było dla niej najważniejsze.

 

Zawołała do siebie Zuzu.

-Poprowadź powietrzy patrol.O wszystkim co niepokojące mnie informuj.

-Dobrze,-Zuzu przytaknęła.

Wzbiła się w niebo , by polecieć wykonać rozkaz.

 

Mufasa zabrał Sarabi i Sarafinę na spacer i Uru się trochę o nich obawiała.Teraz zrobiło się bardziej niebezpiecznie.

Królowa Lwiej Ziemi ,spojrzała na niebo.Prawie zachód słońca, chociaż zapanujeę mała ulga.

 

Lwica znów usiadła na czubku skały .Musiała pomyśleć.

*

Dla Uru wszystko stało się jasne następnego dnia,kiedy znów w oddali widziała kłótnie dwóch gepardów.Westchnęła gorzko.

 

Odwróciła się w stronę Ahadi'ego,który właśnie się obudzić.

Złoty usiadł obok niej.

-Znów wcześnie wstałaś.Uru,nie chce żebyś musiała się martwić.

-Nie mamy szamana..pora sucha jest zbyt okropna,wybuchają kłótnie,nie długo będziemy cierpieć głód i pragnienie..

-Do tego te hieny, co się tu wymykają,-mruknął Ahadi

-Mam pewien pomysł.-dokończyła Uru,jakby w ogóle nie słuchając wypowiedzi partnera,chodź było na odwrót.

Ahadi podniósł na nią pełen nadziei wzrok.

Uru spojrzała na niego pewna swojej decyzji.

-Muszę odejść z Lwiej Ziemi.Znajdę źródło z wodą i poszukam jedzenia.

 

 

Hej! Ten rozdział pisało mi się bardzo przyjemnie,więc mam nadzieję,że wam się spodobał:chodź skupia się tylko na jednym temacie: i że zostawicie komentarze.

Chce powiedzieć,że teraz inspiruje się pewnym komiksem z Króla Lwa.Chodź w następnym rozdziale ,będzie to lepiej widać.Pojawi się moja ukochana postać i pewnie wasza też.

Możecie odpowiedzieć mi na pytanie,czy Lwia Ziemia jakoś upora się  z suszą i czy Uru odejdzie naprawdę.

Pozdrawiam c: